ดร. พรพรรณ พาณิชย์นำสิน และคณะ
ศูนย์พันธุวิศวกรรมและเทคโนโลยีชีวภาพแห่งชาติ สำนักงานพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีแห่งชาติ
สถาบันพัฒนาและฝึกอบรมโรงงานต้นแบบ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี

คำขอสิทธิบัตร เลขที่คำขอ 2301007363 ยื่นคำขอวันที่ 9 พฤศจิกายน 2566

น้ำเสียจากกระบวนการผลิตน้ำยางข้นมีค่าความสกปรกสูง โดยมีค่าความต้องการออกซิเจนทางเคมี (Chemical Oxygen Demand, COD) อยู่ในช่วง ประมาณ 15,000-30,000 มิลลิกรัมต่อลิตร มีค่าความเป็นกรด-เบส (pH) อยู่ในช่วงที่เป็นกรด และยังมีแอมโมเนียและซัลเฟตสูง ปัจจุบันการจัดการน้ำเสียดังกล่าวนิยมใช้ระบบบำบัดแบบบ่อเปิดหรือระบบบ่อเติมอากาศ โดยระบบบำบัดแบบบ่อเปิดมักประสบปัญหาเรื่องการส่งกลิ่นเหม็นรุนแรงรบกวนชุมชนใกล้เคียง ในขณะที่ระบบบำบัดแบบเติมอากาศเป็นระบบที่ต้องใช้พลังงานสูงในการเติมอากาศทำให้มีค่าใช้จ่ายในการบำบัดสูง จึงเป็นที่มาของการพัฒนาระบบบำบัดแบบไม่ใช้อากาศระบบปิดเพื่อเป็นทางเลือกหนึ่งสำหรับบำบัดน้ำเสียดังกล่าว เนื่องจากมีค่าใช้จ่ายในการบำบัดต่ำเมื่อเทียบกับระบบแบบใช้อากาศ และลดปัญหาเรื่องกลิ่นรบกวนเมื่อเทียบกับระบบบำบัดไม่ใช้อากาศแบบบ่อเปิด

ระบบบำบัดเพิ่มสมรรถนะการผลิตก๊าซชีวภาพจากน้ำเสียซัลเฟตสูงของอุตสาหกรรมการผลิตน้ำยางข้น มีส่วนช่วยในการบำบัดซีโอดี ซัลเฟต และซัลไฟด์ จากน้ำเสียในกระบวนการผลิตน้ำยางข้นที่มีความเข้มข้นซีโอดี 10,000-20,000 มิลลิกรัมต่อลิตร และความเข้มข้นซัลเฟตอยู่ในช่วง 3,000-8,000 มิลลิกรัมต่อลิตร และมีค่าอัตราส่วนซีโอดีต่อซัลเฟต เท่ากับหรือสูงกว่า 2.5 โดยระบบบำบัดดังกล่าวประกอบด้วย 3 หน่วยย่อย คือ 1) หน่วยการกำจัดซัลเฟตและผลิตก๊าซมีเทน 2) หน่วยการกำจัดซัลไฟด์ และ 3) หน่วยการตกตะกอน ระบบบำบัดนี้มีสมรรถนะในการรับภาระสารอินทรีย์ได้สูงสุด 8 กิโลกรัมซีโอดีต่อลูกบาศก์เมตร-วัน ที่ระยะเวลากักพักชลศาสตร์ 2.5 วัน โดยระบบบำบัดมีประสิทธิภาพในการบำบัดซีโอดีประมาณร้อยละ 80-90 และซัลเฟต ประมาณร้อยละ 70-80 และผลิตก๊าซชีวภาพได้วันละ 1.62-3.38 ลูกบาศก์เมตรต่อลูกบาศก์เมตรของปริมาตรของเหลวของหน่วยย่อยที่ 1 ที่มีก๊าซมีเทนเป็นองค์ประกอบในก๊าซชีวภาพ ร้อยละ 62.61-65.41 และได้ผลผลิตก๊าซมีเทน 0.17-0.24 ลูกบาศก์เมตรต่อกิโลกรัมซีโอดีของน้ำเสียที่ป้อนเข้าระบบ

เสาะหาผู้รับอนุญาตใช้สิทธิ

ได้ต้นแบบในระดับห้องปฏิบัติการ

เทคโนโลยีต่อรองราคา