รศ.ดร.ทวีชัย อมรศักดิ์ชัย
และคณะ
คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล

คำขออนุสิทธิบัตร เลขที่คำขอ 2003002573 ยื่นคำขอวันที่ 1 มกราคม 2563

การกำจัดโลหะหนักสามารถทำได้หลายวิธี เช่น การใช้ตัวดูดซับ การเปลี่ยน ไอออน การกรองด้วยเมมเบรน เป็นต้น บางวิธีมีความสามารถในการดูดซับต่ำ บางวิธีใช้พลังงานในการกำจัดสูงรวมทั้งต้องใช้เทคโนโลยีสูง ราคาแพง ดังนั้นการใช้พอลิเมอร์เป็นตัวดูดซับจึงเป็นวิธีที่ได้รับความสนใจแพร่หลาย โดยเฉพาะการใช้พอลีเอทิลีนอีมีน (Polyethyleneimine) หรือ พีอีไอ (PEI) ซึ่งสามารถจับกับไอออนโลหะหนักได้ดี พีอีไอยังถูกนำมาใช้งานอย่างแพร่หลายในวงการศึกษา และอุตสาหกรรม และถูกนำมาใช้เป็นตัวดูดซับโลหะหลายชนิด โดยนำมาตรึงลงบนวัสดุต่างๆ เพื่อให้สามารถแยกวัสดุดูดซับที่ใช้แล้วออกจากของเหลวได้ง่าย
การดูดซับของอีพีไอบนเส้นใยเซลลูโลสเกิดจากแรงดึงดูตามธรรมชาติของความมีขั้วของโมเลกุล ถึงไม่ถาวร สามารถหลุดออกได้
ผู้ประดิษฐ์จึงได้พัฒนาวัสดุดูดซับตามการประดิษฐ์นี้ โดยใช้ใบสับปะรดมาเป็นวัสดุรองรับอีพีไอ เนื่องจากเป็นเส้นใยที่มีเซลลูโลสสูง มีขนาดพื้นที่ผิวมากกว่าเส้นใยปาล์มและเส้นใยฝ้าย จึงเกิดแรงดึงดูดกับพีอีไอได้ดี ทำให้สามารถตรึงพีอีไอได้มากกว่าเส้นใยธรรมชาติอื่น ๆ จึงสามารถนำไปใช้ในการกำจัดไอออนโลหะหนักที่ปนเปื้อนในน้ำเสียได้

วัสดุดูดซับจากเส้นใยสับปะรดไมโคร ใช้ใบสับปะรดมาเป็นวัสดุรองรับอีพีไอ เนื่องจากเป็นเส้นใยที่มีเซลลูโลสสูง มีขนาดพื้นที่ผิวมากกว่าเส้นใยปาล์มและเส้นใยฝ้าย จึงเกิดแรงดึงดูดกับพีอีไอได้ดี ทำให้สามารถตรึงพีอีไอได้มากกว่าเส้นใยธรรมชาติอื่น ๆ จึงสามารถนำไปใช้ในการกำจัดไอออนโลหะหนักที่ปนเปื้อนในน้ำเสียได้ มีอัตราการดูดซับที่สูง รวดเร็ว สามารถแยกออกได้ง่ายและสะดวก ทั้งยังสามารถนำไปใช้ในการแยกแก๊สที่เป็นอันตรายได้ เช่น คาร์บอนไดออกไซด์ ฟอร์มัลดดีไฮด์ ออกจากอากาศได้ง่าย

เสาะหาผู้รับอนุญาตใช้สิทธิ

ได้ต้นแบบในระดับห้องปฏิบัติการ

เทคโนโลยีต่อรองราคา